Β. Πρώιμες μετεγχειρητικές επιπλοκές

1. Πόνος. Οι περισσότεροι ασθενείς δεν αισθάνονται καμία σοβαρή ενόχληση. Ομως η αίσθηση ξένου σώματος ή η αίσθηση άμμου είναι συχνή. Ενόχληση στον κόγχο μπορεί να συνδέεται με την πίεση που ασκεί ο βλεφαροδιαστολέας και ο δακτύλιος αναρρόφησης

2. Μετακινημένος κρημνός. Καμιά φορά, ιδιαίτερα τις πρώτες 6-12 ώρες, ο κρημνός μπορεί να μετακινηθεί μετεγχειρητικά. Η μετακίνηση κυρίως 1 mm ή λιγότερο έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία γραμμώσεων (striae) και αύξηση της πιθανότητας για επιθηλιακή ανάπτυξη (ingrowth) ατην ενδιάμεση περιοχή μεταξύ κρημνού και ατρώματος του κερατοειδή. Εάν η διαδικασία του LΑSΙΚ ήταν δύσκολη, και ο κρημνός έγινε οιδηματικός ή έγινε υπερβολικό ξέπλυμα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ο κίνδυνος για μετακίνηση του κρημνού είναι μεγαλύτερος. Εαν υπάρχει μετακίνηση κρημνού, οι ασθενείς θα έχουν υπερβολική δακρύρροια, φωτοφοβία, θα αισθάνονrαι πόνο και θα έχουν τα μάτια τους καλυμμένα, καθώς θα μπαίνουν στο εξεταστήριο. Η πρόληψη αποβλέπει ατο να εξασφαλιστεί ότι ο κρημνός είναι στη θέση του ασφαλής στο πέρας της διαδικασίας και το επιθήλιο ανέπαφο.

3. Επιθηλιακά ελλείμματα.
Αυτά συμβαίνουν σε μικρό ποσοστό ασθενών. Μεγάλα ελλείμματα (Εικόνα 10) παρατηρούνται πιο συχνά στην αρχή της χειρουργικής εκμάθησης ή οφείλονται στο στέγνωμα της επιφάνειας του κρημνού. Διατηρώντας την ακεραιότητα του επιθηλίου, βελτιώνεται η άνεση, η ασφάλεια και η οπτική ανάνηψη. Υπάρχουν 2 πιθανές επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν με τα επιθηλιακά ελλείμματα:
1. Ο κίνδυνος για μόλυνση αυξάνεται.
2. Η πιθανότητα για επιθηλιακή ανάπτυξη (ingrowth) είναι πιο υψηλή.
Η σπουδαιότητα για διατήρηση επαρκής ενυδάτωσης του επιθηλίου και η μείωση των χειρισμών του κρημνού βοηθούν τη μείωση των πιθανοτήτων δημιουργίας επιθηλιακών ελλειμμάτων.

4. Μόλυνση. Η πιθανότητα μόλυνσης είναι σπάνια, διακυμαίνεται από 1 στις 5000 έως 10000. Αντιβιοτικά και καλή αποστείρωση του μικροκερατόμου μεταξύ δύο διαδικασιών μειώνει δραστικά τον κίνδυνο της μόλυνοης. Επίσης η καλή υγιεινή των βλεφάρων, η ανrισηπτική πλύση των ματίών, η καλή συμμόρφωση του ασθενή στις οδηγίες και οι τακτικές μετεγχειρητικές παρακολουθήσεις συμβάλουν σημαντικά στην αποφυγή μόλυνσης.

5. Μη συγκεκριμένη διάχυτη διαστρωματική (intralamellar) κερατίτιδα.
Η επιπλοκή αυτή είναι γνωστή και ως 'Sands of the Sahara' (άμμος της Σαχάρας). Είναι μια φλεγμονώδης τοξική αντίδραση άγνωστης αιτιολογίας που εμφανίζεται τις πρώτες 24-48 ώρες μετά την επέμβαση και ανταποκρίνεται πολύ καλά στα κορτικοστεροειδή (Εικόνα 11). Γρήγορη αναγνώριση της επιπλοκής και καλή αντιμετώπιση της είναι απαραίτητα στοιχεία για να πετύχουμε καλή πρόγνωση. Πλήρης αντιμετώπιση της επιπλοκής παρατηρείται συχνά μετά από ένα μήνα.

6. Ακανόνιστος αστιγματισμός. Στην πραγματικότητα όλοι οι ασθενείς αμέσως μετά την επέμβαση έχουν κάποιο βαθμό ακανόνιστου αστιγματισμού και παραπονιούνται για φτωχή ποιοτική όραση, παρά την εκπληκτική ποσοτική όραση που έχουν. Ο περισσότερος ακανόνιστος αστιγματισμός καθαρίζει μεταξύ 2 ή 4 εβδομάδων, και κατ' ουσία όλος στους 3 μήνες. Περίπου 1 με 2 % των ασθενών έχουν σημαντικό βαθμό από ακανόνιστο αστιγματισμό που οδηγεί σε μόνιμη απώλεια διορθούμενης όρασης δύο ή περισσοτέρων γραμμών. Κατά τη διάρκεια των αρχικών σταδίων της χειρουργικής καμπύλης εκμάθησης και σε περιπτώσεις με επιπλοκές, τα ποσοστά αυξάνονται.

7. Νυχτερινές αντανακλάσεις (Night glare). Οι νυκτερινές αντανακλάσεις είναι αποτέλεσμα μιας εκδήλωσης σφαιρικού σφάλματος, όπου η διάμετρος της κόρης σε χαμηλό φωτισμό ξεπερνάει την πραγματική οπτική ζώνη της διόρθωσης (6. 5 mm) που έχει δημιουργηθεί με το LΑSΙΚ. Οι ασθενείς παραπονιούνται για φωτοστέφανα γύρω από την φωτεινή πηγή και για γενικότερη μείωση της ποιοτικής όρασης σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Ευτυχώς στους περισσότερους ασθενείς τα συμπτώματα βελτιώνονται με το χρόνο. Με την βελτίωση της τεχνολογίας του excimer λέιζερ, με τη χρησιμοποίηση τεχνικών πολυζωνών (multizone) και αυξάνοντας την πραγματική οπτική ζώνη τα συμπτώματα αυτά μειώνονται.

8. Επιθηλιακή ανάπτυξη (ingrowths) και διάλυση του στρώματος. Το ποσοστό επιθηλιακής ανάπτυξης (Εικόνα 12) είναι περίπου 2%. Φτωχή ή μη σωστή επικόλληση του κερατοειδικού κρημνού ενθαρρύνει την μετανάστευση των επιθηλιακών κυπάρων στην ενδιάμεση περιοχή μεταξύ κρημνού και στρώματος του κερατοειδή. Η παρουσία του επιθηλίου δεν δείχνει ότι επιβάλλεται θεραπεία, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις επιθηλιακής ανάπτυξης μεγαλύτερης των 2 mm απαιτείται θεραπεία για να προληφθεί διάλυση του στρώματος εξαιτίας του κολλαγόνου που ελευθερώνεται από το νεκρωμένο επιθήλιο. Αυτό απαιτεί ανασήκωση του κρημνού και απομάκρυνση του επιθηλίου από την ενδιάμεση περιοχή.