Το οξύ Γλαύκωμα

Γενικά:
Με τον όρο γλαύκωμα εννοούμε διάφορες οφθαλμικές παθήσεις που έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό τους την αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Σαν αποτέλεσμα της αυξημένης πίεσης επέρχονται δευτεροπαθώς αλλοιώσεις από το οπτικό πεδίο και ατροφική κοίλανση της οπτικής θηλής.

Υδροδυναμική του οφθαλμού: Ο οφθαλμός είναι μια σφαίρα όπου στο εσωτερικό της εξασκείται μια πίεση η οποία ισοσταθμίζει την εξωτερική πίεση.

Υδατοειδές υγρό: Είναι διαυγές ενδοφθάλμιο υγρό το οποίο ρυθμίζει την ενδοφθάλμια πίεση. Παράγεται από το επιθήλιο των ακτινοειδών προβολών του ακτινωτού σώματος. Το παραγόμενο υδατοειδές υγρό από τον οπίσθιο θάλαμο μεταβαίνει, δια μέσου της κόρης, στον πρόσθιο θάλαμο.
Η αποχέτευσή του επιτελείται μέσω της γωνίας του προσθίου θαλάμου, η οποία αφορίζεται προς τα εμπρός από την περιφέρεια της οπίσθιας επιφάνειας του κερατοειδή, ενώ προς τα πίσω από το πρόσθιο τμήμα του ακτινωτού σώματος και την ρίζα της ίριδας.

Το αποχετευτικό σύστημα της γωνίας του προσθίου θαλάμου αποτελείται από τα εξής λειτουργικά στοιχεία:

• Το σκληροκερατοειδικό ηθμό (Trabeculum).
• Το σωλήνα του Schlemm.
• Τα αθροιστικά σωληνάρια

Κάθε μεταβολή της παραγωγής, της ενδοφθάλμιας κυκλοφορίας και αποχέτευσης έχει σαν αποτέλεσμα διαταραχές της ενδοφθάλμιας πίεσης.

Ενδοφθάλμια Πίεση :
Είναι η πίεση που δημιουργείται μεταξύ του τοιχώματος του βολβού και του περιεχομένου του (υδατοειδούς υγρού και υαλοειδούς σώματος). Αυτό που μεταβάλλεται σημαντικά είναι ο όγκος του υδατοειδούς υγρού και γι' αυτό αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα ρύθμισης της ενδοφθάλμιας πίεσης.
Οι φυσιολογικές τιμές της ενδοφθάλμιας πίεσης κυμαίνονται στατιστικά μεταξύ 10 και 24mm hg. Με μέση τιμή τα 16 +- 2mmHg. Στην πραγματικότητα το θέμα της φυσιολογικής τιμής είναι περίπλοκο. Η ενδοφθάλμια πίεση παρουσιάζει διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια του 24ώρου, που φτάνουν ή και υπερβαίνουν τα 5mmHg, επηρεάζεται δε από πολλούς ψυχικούς και σωματικούς παράγοντες. Κλινικά το ανώτερο όριο ασφαλείας φυσιολογικής τιμής θεωρούνται τα 20mmHg. Όταν η ενδοφθάλμια πίεση είναι μεγαλύτερη από 25-26mmHg θεωρείται παθολογική και ο ασθενής χρειάζεται θεραπεία.

Τονομετρία
Η βασική εξέταση για τον προσδιορισμό της ενδοφθάλμιας πίεσης είναι η τονομετρία. Υπάρχουν δύο κυρίως δύο μέθοδοι:

1. Τονόμετρο του Schiotz Είναι ένα πιστόνι το οποίο διατρέχει το εσωτερικό ενός διαβαθμισμένου σωλήνα. Η άκρη του πιστονιού εξασκεί μία πίεση στον κερατοειδή η οποία ισοσταθμείται από την ενδοφθάλμια πίεση. Όταν οι δύο δυνάμεις είναι σε ισορροπία βρίσκουμε την τιμή της ενδοφθάλμιας πίεσης. Είναι μια μέθοδος η οποία στερείται μεγάλης ακρίβειας για τον λόγο ότι τα αποτελέσματα που δίνει εξαρτώνται πολύ από την σκληρότητα του σκληρού χιτώνα.
2. Τονόμετρο του Goldman Η λειτουργία του βασίζεται στην πίεση που προκαλείται από την επιπέδωση μιας περιοχής 2-3mm του κερατοειδή. Η περιοχή αυτή όμως είναι τόσο μικρή ώστε η μέτρηση να μην εξαρτάται από την σκληρότητα του σκληρού χιτώνα. Μια άλλη εξέταση η οπoία πρέπει να γίνεται στις περιπτώσεις υποψίας γλαυκώματος είναι η τονογραφία. Δηλαδή η μέτρηση της ποσότητας υδατοειδούς υγρού που αποχετεύεται, στην μονάδα του χρόνου. Έτσι μπορούμε να υπολογίσουμε την ροή του υδατοειδούς υγρού η οποία συμβολίζεται με το C και με-τράται σε μlt/mmHg (Μικρολίτρα ανά χιλιοστό στήλης υδραργύρου). Θεωρούνται φυσιολογικές οι τιμές C>0,13.
   Ύποπτες είναι οι τιμές 0,09<0,13, ενώ σίγουρα παθολογικές είναι οι τιμές C<0,094